E-KsięgarniaAntoni Radecki urodził się 11 maja 1896 r. w Pniewach jako syn Teodora i Leokadii z dom. Piątkowska, ukończył 7 klas Szkoły Powszechnej w Pniewach oraz 3 klasy szkoły ogólnokształcącej. W 1917 r. został przymusowo wcielony do armii niemieckiej, z której zdezerterował. Złapany i ponownie wcielony, służył jako szeregowy piechoty w armii niemieckiej do 20 listopada 1918 r. Od 27 grudnia 1918 r. brał udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku, najpierw w szeregach Tajnej Organizacji Wojskowej w Pniewach. Do Wojska Polskiego wstąpił, 8 stycznia 1919 r. jako ochotnik, służył w 3 kompani 63. Pułku Piechoty Strzelców Wielkopolskich.
W 1917 r. został przymusowo wcielony do armii niemieckiej, z której zdezerterował. Złapany i ponownie wcielony, służył jako szeregowy piechoty w armii niemieckiej do 20 listopada 1918r. Od 27 grudnia 1918 r. brał udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku, najpierw w szeregach Tajnej Organizacji Wojskowej w Pniewach. Do Wojska Polskiego wstąpił, 8 stycznia 1919 r. jako ochotnik, służył w 3 kompani 63 Pułku Piechoty Strzelców Wielkopolskich. Antoni Radecki zakończył służbę wojskową w stopniu kaprala. Do wybuchu wojny w 1939 r. prowadził zakład fryzjerski w Gdyni, skąd we wrześniu został zabrany do obozu „lager TWL Danzig Langfur” a następnie wysiedlony do Łodzi. W marcu 1940 r. został zatrzymany i osadzony w obozie. Do końca wojny przebywał w Krakowie, tam też zajmował się kolportażem prasy podziemnej. Był jednym z założycieli Koła Powstańców Wielkopolskich w Gdyni. Odznaczony Medalem pamiątkowym za wojnę 1918/21, Odznaką pamiątkową za Waleczność.
Mogiła bohatera znajduje się na Cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie (sektor 75, rząd 5, nr grobu 6_2). Decyzją prezesa IPN wpisano ją do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.
