Instytut Pamięci Narodowej Oddział IPN w Gdańsku oznakowało kolejne mogiły tabliczką Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Polski - 5 kwietnia 2024 - Aktualności -

Fidelis Włodarski (1897-1969), płk. Wojska Polskiego, kawaler Srebrnego Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari,  weteran walk o Lwów, wojny polsko – bolszewickiej, kampanii wrześniowej 1939 r. oraz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, pochowany na cmentarzy parafialnym w  Gdańsku Oliwie.  Był bardzo wysoko oceniany przez przełożonych za operatywności i wyjątkową odwagę   w czasie walk z bolszewikami,  a nawet stawiany za wzór dowódcy. Od grudnia 1918 r. do końca wojny polsko-bolszewickiej czyli przez blisko dwa lata, nieprzerwanie przebywał  na froncie. Ranny, po wyleczeniu natychmiast wracał do swojego oddziału. W 1939 r. , po zakończeniu kampanii wrześniowej   Fidelis Włodarski już w październiku 1939 r. przedostał się do Francji gdzie Naczelny Wódz powierzył  mu formowanie i dowództwo 2 Pułku Grenadierów Wielkopolskich. Z zadania tego wywiązał się doskonale i po jego realizacji w marcu 1940 r. został przeniesiony na dowódcę Oficerskiego Ośrodka Wyszkolenia w St. Meen.  W czasie ewakuacji wojsk polskich z Francji do Wielkiej Brytanii wykazał się – jak napisał o nim płk. dypl. Benedykt Chłusewicz, „piękną postawą i chartem ducha”. Według opinii gen  Maczka, ppłk. Włodarski był pod względem organizacyjnym, szkoleniowym i dowódczym absolutnie wybitnym oficerem.

Jan Bogukalec (1906-1993) weteran  kampanii wrześniowej 1939 r. i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, żołnierz 2 Korpusu Polskiego, pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. W kampanii wrześniowej walczył w szeregach 5 Kompanii 82 Pułku Piechoty w stopniu kaprala. W lutym 1940 r. został aresztowany przez NKWD w Brześciu nad Bugiem, skazany przez Sowiecki Trybunał Wojenny i wywieziony do łagru w Uchcie.  Po podpisaniu Układu Sikorski  - Majski w końcu lipca 1941 r. i ogłoszeniu amnestii dla więzionych w Związku Sowieckim Polaków,  zaciągnął się do armii polskiej formowanej w ZSRR przez gen. Andersa. Otrzymał przydział do 16 Pułku Piechoty. W szeregach 16 PP przeszedł całą kampanie włoską, walcząc m.in. pod Monte Cassino i o Bolonię.

Józef Skwierczyński (1914-1969), oficer rezerwy Wojska Polskiego, weteran Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, żołnierz  2 Korpusu Polskiego, po wojnie aktor Teatru Wybrzeże, pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. 19 marca 1940 r. został aresztowany przez NKWD. Był więziony w Mińsku, Połocku i w Smoleńsku. Sowiecki Trybunał Wojskowy skazał go na 8 lat łagru.  Po podpisaniu układu Sikorski – Majski, na podstawie amnestii został zwolniony  i w styczniu 1942 r.  wstąpił do armii gen. Andersa. Otrzymał przydział do 10 Batalionu Piechoty, w którym dowodził plutonem   i jednocześnie pełnił funkcję adiutanta dowódcy baonu. Od 1 lipca 1943 r. dowodził plutonem rozpoznawczym  14 Wileńskiego Batalionu  Strzelców  5 Kresowej Dywizji Piechoty. Przeszedł cały szlak bojowy 2 Korpusu. Walczył m.in. w bitwie pod Monte Cassino.  W czasie kampanii włoskiej był dwukrotnie ranny - w bitwie o Monte Cassino  (13 maja) oraz w bitwie pod Monte Cerreto (13 listopada) .   Niestety ciężki postrzał uda okaleczył go na całe życie.  Podczas walk we Włoszech otrzymał awans  do stopnia porucznika. Do Polski powrócił w 1948 r. W sez. 1948/49 należał do zespołu Teatrze Polskiego w Gorzowie Wielkopolskim, w 1949-52 występował w Teatrze Polskim w Poznaniu, od 1952 do śmierci pracował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.